بیانیه ی کنگرۀ ملیتهای ایران فدرال

در محکوميت سياست زبان کشی و فرهنگ ستيزى حاکم درایران

 

روز اول مهرماه هر سال در کشور ایران، در واقع روز ورود کودکان از فرهنگ (زبان و دین) توأم با عشق و محبت خانواده و اجتماع خود، به فرهنگ هشتاد و شش سالۀ حاکم، رسمی و انحصاری بر جامعه ايران است.

آموزش و تحصيل ابتدائى اگر همسو با فرهنگ خانواده و محیط رشد و بازی کودک باشد، موضوع آموزش علامت خوانی (صدا دارها وحروف بی صدا) و ياد دادن خواندن و نوشتن نوباوگان به زبان مادری خود که واژه های آن را بخوبی می شناسند، استعدادهای نهفتۀ کودکان را که ثروت واقعی و تضمین کنندۀ آیندۀ هرملت و کشوری هستند سبب خواهد گشت.

بقول سعدى شيرازى: درس معلم اربود زمزمۀ محبّتی جمعه بمکتب آورد طفل گریزپای را

اما نوباوگانى که فرهنگ (زبان و دین) خانوادگی و اجتماعی آنها، با فرهنگ رسمی و انحصاری حاکم، متفاوت بوده و روز ورود به مدرسه، با کسانی (بصورت: مدیر، ناظم و معلم )، روبرو شوند که بجای درس محبت، به نمودِ زورگوئی و زبان نفهمی(يعنى زبان مادرى کودکان) ظاهر گردند، فضاى يادگيرى و یاددادنِ علامت خوانی به کودکان، جاى خود را به محيطى توأم با تنش و خشونت ميان کودک و معلم مي دهد.بدین ترتیب برای این کودکان، مدرسه مبدل به شکنجه گاه شده، و علامت خوانی، جای خود را به یادگیری زبان دیگر، و یادگیری از روی صداهاى آن زبان ناآشنا می دهد، که با خانواده و محیط بازی وزندگی کودک و اجتماعش، کاملاً بیگانه است.

طبیعی است چنین کودکانی به تزلزل شخصیت و بی اعتمادی نسبت به خویش و آنچه مربوط به فرهنگ خانوادگی و ملی شان است، دچارمی شوند. نتیجه و محصول چنین آموزشِ پُرخشونت و دیکتاتورپَروری! یا به ازخود بیگانگیِ فردِ تحصیل کرده نسبت به فرهنگ و ملت خویش می انجامد، و یا در مقايسه با حاکميت و رسميت نظام تک فرهنگی تک زبانی و تک دینى کنونی، آن فرد عمری را با احساس گناه ناکرده تولد درميان مردمانى با زبان، فرهنگ و مذهب غیررسمی ، با درون گرائی و خودخوری سرمی کند; و یا در بهترين حالت، برعلیه این توحش عریان سیاسی- فرهنگی، یعنی انحصارطلبی زبانی- دینی حاکم، عصیان می کنند، و برای تحقق دموکراسی (آزادی و برابری) درکناردیگرآزادیخواهان ازپا نمی نشینند.

مبارزه با زبان کُشی که مترادف با فرهنگ کُشی و نسل کشى آرام و تدريجى مليتهاى ساکن ايران است، وظیفۀ هر انسان متمدن، آزاده و آزادیخواه مي باشد. ما در کنگره مليتهاى ايران فدرال پوينده راه خود بوده و به وظیفۀ انسانی و وجدانی خود عمل می کنیم، اما انتظار همراهی شخصیت های آزادیخواه فارسی زبان با حافظ آزاده، و در پیوستن به نهضتِ رسمیت یافتنِ آموزش نوباوگان به زبان مادری در ایران، و زدودن این ننگ هشتاد و شش ساله زبان کُشی و فرهنگ ستیزی، از دامن کشور ایران و ملت فارس را داريم.

 یکی است ترکی و تازی در این معامله حافظ    حدیث عشق بیان کن به هرزبان که تو دانی

 

کنگرۀ ملیتهای ایران فدرال