ايران يكى از حساس‌ترين مقاطع تاريخى خود را سپرى مي‌كند. مسئولين جمهورى اسلامى ايران همچنان گوش به روى شنيدن خواسته‌هاى مردم بسته‌‌اند و هرگونه انتقادى در كشور ما همچنان تحت عنوان محاربه سركوب مى‌گردد. سياست‌هاى خارجى افراطى‌گرانه‌ى مسئولين كشورى، ايران را با فشارهاى جدى و احتمال جنگ و دخالت نظامى رو در رو ساخته است. عدم بحث بر روى مسائل و حتى انكار وجود آن‌ها و در نتيجه عدم چاره‌يابى مسائل، آينده‌اى پر از تضاد و حتى جنگ‌هاى داخلى را براى كشور به ارمغان خواهد آورد. در اين ميان عدم چاره‌يابى مسائل ملى و به‌خصوص مسئله‌ى كرد و وجود برخوردها و عملكردهاى شديدا امنيتى نسبت به حقوق ملى مردم كردستان، فضايى همچنان خشونت‌بار در مناطق كردنشين حاكم گردانيده است. نظام حكومتى كمترين امكان مخالفت دموكراتيك را براى مردم كردستان روا نمى‌دارد. برخوردهاى خشونت‌بار دستگاه‌هاى امنيتى و نظامى همراه با سياست‌هاى مداوم دولت در زمينه‌ى اشاعه‌ى بيشتر فقر اقتصادى و نابهنجارى‌هاى اجتماعى در مناطق كردنشين، عملا مردم را در برابر دو گزينه‌ى قيام مسلحانه و يا قبول تسليميت در برابر سياست‌هاى دولت قرار مى‌دهد. اما آنچه كه براى ما مردم كردستان لازم است برقرارى دموكراسى است. برقرارى دموكراسى خود به فرهنگ دموكراتيك نياز دارد كه در طى مبارزه براى حصول حقوق و آزادى‌ها شكل مى‌گيرد. راهكار مبارزاتى هرچه مى‌خواهد باشد اما قطعا دموكراسى از اراده‌ى مردمى برمى‌خيزد كه حق مشاركت، مديريت و بازخواست را به خود مى‌دهند. ما به‌عنوان دانشجويان كرد در سرتاسر ايران، پرسش و بازخواست را گام اول، مهم و بسيار جدى در راه ايجاد اراده و فرهنگ مبارزه‌ى دموكراتيك در ميان مردم كردستان و همه‌ى ايران مى‌دانيم. سالهاست كه مردم كردستان به طور مداوم با دروغ‌هاى شاخدار و تبليغات بى‌پايه‌ى مسئولين حكومتى مواجه هستند. جو پر از فريب و دروغ به‌خصوص در شرايط انتخابات بسيار حاكم مى‌گردد. در انتخابات آينده‌ى مجلس شوراى اسلامى نظر به اهميت زمانى مسئله و همچنين لزوم بازنگرى جمهورى اسلامى ايران در سياست‌ها و عملكردهاى خود نسبت به مناطق كردنشين و مسئله‌ى كرد، ما به‌عنوان دانشجويان و جوانان كرد اين حق را از آن خود مى‌دانيم كه نظام و مسئولين آن را با حقايق كردستان و مردم آن رو در رو سازيم. ما تصميم به آغاز مبارزاتى دموكراتيك بر مبناى پرسش و بازخواست از نظام و مسئولين آن گرفتيم. در شرايطى كه استيضاح در مجلس شوراى اسلامى به‌عنوان وسيله‌اى براى رقابت‌هاى جناحى درون نظام درآمده است، ما به‌عنوان بخشى از مردم كردستان تصميم به استيضاح و بازخواست مسئولين از جانب مردم گرفته‌ايم. به همين مناسبت ما دانشجويان و جوانان كردستان جنبشى تحت عنوان «جنبش پرسيار» (جنبش پرسش) را آغاز و اعلام مي‌كنيم. اين جنبش در تمام مناطق كردستان ايران، مسئولين را با پرسش‌هايى از اين قبيل روبه‌رو مي‌سازد:
ـ چرا آمده‌ايد؟
ـ آيا به‌طور جدى قصد تغيير و اصلاحات در سياست‌هايتان را داريد؟
ـ چه شناختى از كردستان و به خصوص منطقه‌اى كه به آن آمده‌ايد داريد؟
ـ آيا از فقر و معضلات اين منطقه تا چه درجه آگاه و بدان معترفيد؟
ـ آيا آمده‌ايد تا تنها از مواهب نظام حكومتى براى مردم بگوييد؟
ـ آيا معترف به وجود فشارها و سركوب‌هاى امنيتى در كردستان (به‌خصوص عملكرد نهادهايى همانند اطلاعات و سپاه پاسداران) هستيد؟
ـ آيا به اين معترف هستيد كه بخش بزرگى از مشكلات سياسى، اجتماعى و اقتصادى مردم كردستان از سياست‌ها و عملكردهاى حكومت مركزى نشأت مى‌گيرد؟
و پرسش‌هاى بسيار ديگر. اين جنبش طبيعتا از ارائه‌ى تقاضانامه و عجز و لابه در برابر مسئولين دورى خواهد گزيد. ما به‌عنوان جوانان كرد به حقوق ملت‌مان واقفيم و به شيوه‌اى مصرانه همه‌ى اين حقوق را خواستاريم. از آنجايى كه دانشجويان و دوستان كرمانشاهي‌مان آغازگر عملى چنين اقدامى تحت عنوان «ئه‌راى چه هاتى؟» بودند، ما همچنان اين دوستان‌مان را به‌عنوان پيشگامان اين جنبش شناخته و ضمن ابراز تشكر از اين اقدام شجاعانه‌شان، دانشجوى شهيد كرمانشاهى «محمدجواد پرنداخ» را به‌عنوان نماد جنبش خود اعلام مى‌داريم.
در پايان همه‌ى دانشجويان، جوانان، روشنفكران و ديگر اقشار مردم كردستان را تحت لواى «پرسش، آزاديست» به مشاركت در چنين جنبشى فرامى‌خوانيم.
فعالين جنبش پرسيار
8 آبان 1390
